Η < Αδικία > του Κυριακάτικου τραπεζιού.

Εντάξει η Κυριακή είναι η καλύτερη μέρα, με αποκορύφωμά το μεσημεριανό φαγητό.

Το κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο είναι το καλύτερο φαγητό με συνοδεία ένα γυάλινο μπουκάλι αναψυκτικο τα παλαιότερα Χρόνια.

Βέβαια το κοτόπουλο μπορεί να δημιουργήσει κάποια προβλήματα μεταξύ των μελών, καλή ώρα όπως στο πατρικό μου σπίτι.

Εκτός από το προνόμιο που πίστευα ότι είχα να με στέλνει η Κυρά Βούλα η μάνα μου στο μπακάλικο λίγο πριν κλείσει Σάββατο απόγευμα να αγοράσω το αναψυκτικό. Πιστεύω ότι ήταν και ένα μυστικό μήνυμα ότι μου είχε αδυναμία Αλλα πως να το πω στα αδέρφια μου, χαζός ήμουν!

Βέβαια περνώντας τα χρόνια γνωρίζοντας τη καλύτερα επειδή είχε ένα θέμα με την οικονομία ευτυχώς για μας, πάλευε το ένστικτο της οικονομίας με το μητρικό και κέρδιζε πάντα τελευταία στιγμή, το δεύτερο και έτσι πήγαινα εγώ αφού η αγγαρεία μεταφέρονταν από τον μεγαλύτερο στον μικρότερο..

Λοιπόν το κοτόπουλο μοιραζόταν ως εξής, εγώ με τον αδερφό μου από ένα μπούτι, η αδερφή μου το στήθος, ο πατέρας μου και η μάνα μου τις φτερούγες και τον λαιμό, τα υπόλοιπα δηλαδή.

Έλεος.... μας έριχναν!!

Αλλά τέλος πάντων.

Οι πατάτες και η σαλάτα ήταν χωρίς περιορισμό οπότε εγώ έτρωγα 3 πηρουνιες πατάτες και ψωμί 1 σαλάτα, 1 λαχταριστό κοτόπουλο, ώστε να μου μείνει το υπόλοιπο στο τέλος για να το απολαύσω.

Παράλληλα γκρίνιαζα για την προφανή αδικία απέναντι μου.

Όλοι κοιταζοντουσαν στα μάτια και κουναγαν το κεφάλι τους.

Δείγμα συνενοχής!!!!

Στο τέλος χόρταινα από τις πολλές πατάτες και το ψωμί και το μισό μπούτι έμενε ανέπαφο.

Ευτυχώς που από την γκρίνια μου μπορούσα να πιω όσο αναψυκτικο ήθελα γιατί κανένας δεν είχε όρεξη να μου πει κάτι!