Παγκόσμια ημέρα ευτυχίας.

0

20

0

Είναι καλοκαίρι του 84 Σάββατο μεσημέρι και ετοιμάζομαι να πάω για μπάνιο . Δέχομαι μια επίσκεψη από ένα κολλητό μου φίλο, που όμως σπάνια ερχόταν σπίτι μου.

Τι έγινε, τι τρέχει??

Ξέρεις μου λέει η φίλη μου θα πάει στο Λιμνιωνα με τους γονείς της Σάββατοκυριακο, δεν παίρνεις το παπάκι σου να πάμε και εμείς?

Ρε γαμωτο έχω μόνο 200 δραχμές , 100 να βάλω βενζίνη... είναι λίγα.

Εσύ έχεις?

Έχω 200 δραχμές, δεν φτάνουν μάλλον.... και έσκυψε το κεφάλι του.

Βλέποντας τον στεναχωρηθηκα γιατί ήξερα πως ήταν οι σχέσεις εκείνη την εποχή, ειδικά καλοκαίρι! Χωρίς σχολείο.

Μία ώρα την εβδομάδα συνάντηση και τις υπόλοιπες έξι ημέρες μονόλογος η σκέψεις γι αυτά που θα ήθελες να πεις, αλλά τα άκουγες μόνος σου!

Και εξάλλου και τα πατατάκια φαγητό είναι!!

Πάμε του λέω φύγαμε!!

Φεύγοντας από το σπίτι συναντήσαμε τον μελλοντικό μου κουμπάρο που γύριζε από την δουλειά,του προτείναμε και ήρθε μαζί μας αφού είχε και αυτός παπάκι πήραμε μαζί και τον τελευταίο κολλητό φίλο.

Όταν φτάσαμε κατασκήνωσαμε δίπλα από τους γονείς του κοριτσιού. Στην αρχή ο πατέρας της μας κοίταξε καχύποπτα αλλά μετά ίσως σκέφτηκε ότι 4 πιτσιρικάδες που κατασκήνωσαν στην πλευρά του Λιμνιωνα που μένουν οικογένειες και όχι στην πλευρά που μένουν τα Αλάνια μάλλον βούτυροπαιδα θα είναι!!

Δεν μιλάμε ότι χορτάσαμε μπάνιο και ρακέτες αυτό το Σ. Κ. Το μπαλάκι από τις ρακέτες βέβαια είχε προκαθορισμενη στόχο να πέφτει δίπλα στο κορίτσι. Εννοείται ποιος πήγαινε να το πάρει!

Σε μια τέτοια στιγμή είδα το χαμόγελο των 2 παιδιών, τους φίλους μου που είχαν αράξει στην παραλία,εμένα και σκέφτηκα ότι και με 200 δραχμές στην τσέπη σου μπορεί να είσαι ευτυχισμένος αν έχεις τα υπόλοιπα.

Παγκόσμια Ημέρα Ευτυχίας σήμερα.