"Στιγμές " από την Πρώτη παραλία των Ψαχνών. Του Γιάννη Παππά.

Πόσοι δεν θυμούνται εκείνα τα καλοκαίρια με τα ψάθινα καπέλα μιας άλλης εποχής.

Όταν περιμέναμε το λεωφορείο της γραμμής για το μπάνιο της ημέρας στην τότε παραλία.

Με κοντό παντελονάκι, ηλιοκαμενα αμούστακα αγόρια, κορίτσια με κοτσίδες και φιόγκους στα μαλλιά. Με τη μάνα και το κολατσιό μέσα στη μεγάλη τσάντα της.

Με τη δροσερή πορτοκαλάδα "Εψα" στο καφενείο του " Κατσαρού" και το νερό στη βάση του ανεμόμυλου να μας ξεδιψούν από την κάψα του καλοκαιριού...

Χωρίς ομπρέλες, χωρίς αντιηλιακα, μ' ένα μαγιό και ένα χαμόγελο ξεχειλωμενο από ευτυχία...

Με μακροβούτια από τη "σκάλα" με το άγρυπνο μάτι της μάνας και τη φωνή της να διαπερνά τον θαλασσινό αεράκι και να φτάνει ως τ' αυτιά μας...

Μια παραλία με γνωστούς και φίλους..., πολύβουη και ζωντανή με χρώματα και αρώματα ...

Πόσα χρονια πέρασαν... πόσες αναμνήσεις έμειναν ζωντανές!!!

... Απομεινάρια, κουφάρια μιας άλλης εποχής με το σήμερα να τρέχει στο πουθενά φορές..., να προσπερνά και να μη θυμάται.

Με το ξεροπήγαδο της λήθης να βαθαίνει όλο και περισσότερο.

"Γέρικος λύκος και τυφλός η μνήμη όταν πεινάσει

Με τρώει σαν άγριος πυρετός με πίνει όταν διψάσει

Και δεν τολμάω να θυμηθώ χωρίς να χάσω αίμα

Χωρίς να μείνω ο μισός

χωρίς ν' αλλάξω δέρμα...

Σ. Μάλαμας.

Αφιερωμένο στη μάνα,

στη μνήμη της,

που μας γέμισε ...με όμορφες μνημες!

0

Υγροβιότοπος Κολοβρέχτη. Δήμος Διρφύων Μεσσαπίων.